Heelheid

Ken je dat, dat  soms een enkel woord je raakt en dat dat woord een reactie in je los maakt?

Vandaag is er op eens het woord ‘HEELHEID’.

Het raakt mij.
Ik las vanochtend een mail van de school van onze dochters waarin gedeeld werd dat er een leerling overleden is.
Ik las een bericht op LinkedIn over een meisje van 15 die geen dak boven haar hoofd heeft omdat er in hulpverleningsland bureaucratie heerst.

En ik hoef niet ver van huis te gaan, want ook ik ervaar in mijn dagelijkse leven dat er gebrokenheid is. Verdriet, gevoel van tekortschieten, oud zeer, afscheid, onrecht.

En dan is daar opeens het woord heelheid.
Zijn wij niet bedoeld om HEEL te zijn?
Is dat niet het oorspronkelijke plan geweest?
En wat is daar van over?

Mijn missie voel ik diep van binnen. Kinderen en jongeren ondersteunen die te maken hebben met gebrokenheid. Soms in grote dingen, soms in kleine dingen.

Ze helpen om stil te staan en te omarmen wat er nu is.
Ze leren om zichzelf te omarmen.
Ze helpen om vooruit te kijken.
Ze helpen de veerkracht weer terug te vinden.
En te geloven dat ze op weg zijn naar heelheid en mogen groeien en bloeien en weten dat het niet volmaakt hoeft te zijn om  weer gelukkig te zijn.
En dat het in ons leven altijd deel van ons zal zijn, zowel heelheid als gebrokenheid.

En ik mag op mijn manier daar een steentje aan bijdragen.
En daar ben ik dan weer stil van en dankbaar door.